Elk kind op school

Elk kind dat noodgedwongen thuis zit, maar dolgraag naar school wil, is er één teveel. D66 en SP verklaren de oorlog aan het probleem van de 2300 ‘thuiszitters’ in Amsterdam. Deze kinderen zitten niet thuis omdat ze niet kunnen leren, of onhandelbaar zijn. Ze zitten thuis omdat ze een speciale leer- of zorgbehoefte hebben, en geen school kunnen vinden die hen geschikt onderwijs kan geven. Dat moet nu worden opgelost, wat D66 en SP betreft. De partijen dienen hiertoe een initiatiefvoorstel in. D66-fractievoorzitter en woordvoerder onderwijs Jan Paternotte: “Een oplossing voor thuiszitters zoeken, duurt nu veel te lang. Ouders van deze kinderen worden van het kastje naar de muur gestuurd en komen in een wereld terecht vol onduidelijke regels. Het enige wat telt is dat hun kind op een school komt waar ze de zorg en aandacht krijgen die ze nodig hebben. Dat moet veel beter geregeld worden”.

Geen kind hoort noodgedwongen thuis te zitten

Scholen hebben sinds augustus 2014 een zorgplicht en moeten ook kinderen met leerproblemen als zware ADHD of autisme een plek geven. Veel scholen kunnen de nodige begeleiding niet geven en sturen deze kinderen naar huis. Het voorstel van D66 en de SP moet ervoor zorgen dat kinderen überhaupt niet thuis komen te zitten. De partijen willen dat er meer persoonlijke coaching op school wordt gegeven en dat er rustige en aparte werkplekken komen voor kinderen die snel zijn afgeleid. SP-raadslid en woordvoerder onderwijs Erik Flentge: “Thuiszitten zou onmogelijk gemaakt moeten worden. Anders blijft ‘passend onderwijs’ een holle frase. Elke leerling zal ergens naar school moeten kunnen, tenzij dat medisch echt niet gaat. Het toewijzen van budgetten moet daarom eenvoudiger en flexibeler. Bepalend moet zijn wat het kind nodig heeft aan zorg en begeleiding.”

Beter zicht op thuiszitters

Ook moet er beter zicht komen op de kinderen die momenteel al thuis zitten. Flentge: “Nu raken kinderen ‘kwijt’ in systemen van de gemeente en alle Amsterdamse scholen. Dat is vreemd en onnodig. Daarom pleiten we voor een ‘thuiszittersmonitor’. Dan weten scholen, gemeente en zorginstellingen wie er thuiszitten, hoe lang en waarom dat is. Op die manier kan er gewerkt worden aan een oplossing die past bij het kind.”

Tussen wal en schip voorkomen

De partijen stellen daarnaast voor een levenscoach aan te stellen voor jongeren die van de ene naar de andere school zijn gegaan. Paternotte: “Sommige kinderen hebben voordat ze acht zijn al op zes verschillende scholen gezeten. Elke keer begint het traject om de juiste hulp en begeleiding te regelen weer opnieuw. Een heel gedoe, terwijl je kind gewoon naar school wil. We willen dat een deskundige coach de ouders en het kind begeleiden bij al die overgangen en doorverwijzingen.”